Geschiedenis Mjeelse Pier

Zeer lang geleden, men spreekt van de periode 1200-1400, kwamen enkele grote heren afgezakt naar het "Land van Hoogstraten".
Het meeste noordelijke gedeelte dat zich omwille van de grote afstand tot de kerk van Hoogstraten als een autonome parochie was gaan manifesteren, ontwikkelde zich onder hun impuls voornamelijk als landbouwgemeente.
Doch de boeren hadden het hard te verduren, zij wonnen hun terrein door het platbranden van de uitgestrekte heidegebieden.
De voormalige heidegronden waren echter zeer arme zandgronden, waarop grassen en gewassen niet weelderig tierden. Een ingenieur onderweg van Thorn naar Hoogstraten, nam de toen gebruikelijke tussenstop in Meerle.
's Avonds werd hij eerder toevallig geconfronteerd met de landbouwproblematiek van de plaatselijke boeren.
Hij vertelde hun dat er een zeer natuurlijke oplossing was voor hun probleem, de boeren moesten pieren uitzetten op hun gronden, want pieren zorgden voor bodemverluchting en bemesting.
De ingenieur beloofde hen, bij een volgende doortocht, een pot pieren mee te brengen en zo geschiedde het.
Maar de grond was zo arm dat zelfs de pieren niet in de zandgrond wilden blijven leven, ze trokken massaal weg en na enige tijd, was er geen pier meer te bespeuren op de Mjeelse akkers.
De boeren zochten en zochten en vonden uiteindelijk nog één pier.
Als straf en voorbeeld voor alle andere pieren, hingen ze dit exemplaar aan een ketting in de 'mossegoot'.
De ketting hing vooraan de voormalige pastorij, die stond op de plaats waar vandaag het gemeenteplein ligt.
Velen herinneren zich de ketting nog, waaraan later een stuk binnenband van een fiets was gebonden, die de "Mjeelse pier" symboliseerde.
Inwoners van Meerle worden "Mjeelse Pieren" genoemd.

bron: flapuit, uw infosite voor het meest noordelijke van de Noorderkempen, Luc Rombouts